Şiir

Yürüdüm mağrur başla, söker bize şafaklar.
Dilimde kalbimde, özümde Cumhuriyet.
Arınır karanlıktan, hürriyetle ufuklar.
Canıma canan olur, gözümde Cumhuriyet.

Kabuk bağlar şavkında, ulusumun yarası.
Yakıştığım yerdeyim, yakışanım burası.
Yüzyıl oldu hanemin, sönmez isli çırası.
Ateşimde külümde, közümde Cumhuriyet.

Vicdanı hür çeşmenin, boş kalır mı kâsesi?
Yüz gözeli pınarım, Sakarya’da su sesi.
Şavkını vuran ayım, bir yıldızın busesi.
İstiklalin halesi, yüzümde Cumhuriyet.

Aşkı mürekkep kılmış, kutlu destanı yazan.
Al bayrak inmez artık, ne bir dem susar ezan.
Kaç asır hazan gördüm, hazan üstüne hazan.
Saklıdır bahar diye, güzümde Cumhuriyet.

Bağımsızlık mayamdır, ruha atılan harcım.
İnşirah kalesinde, İstiklal oldu burcum.
Pervane olmak aşka, yüceltmek boyun borcum.
Akdimde yeminimde, sözümde Cumhuriyet.

Çanakkale kan kızıl, o aşk ile hislendim.
Binlerce isimsizin sevdasıyla beslendim.
Ben Veysel’im toprağa, dostum diye seslendim.
Tezenemde telimde, sazımda Cumhuriyet.

Pencereme her şafak güvercinler konduran.
Pençe vuran bir leylin, sabahını andıran
Can çekişen neslimi, marazlardan onduran.
Serin bir merhem olur, sızımda Cumhuriyet.

Bir asırlık çınar ki, kudret bulur köklerden.
Pranga’dan arındık, canda cümle yüklerden.
Çağırır Kemal Paşa’m, muştu verir göklerden;
Der ki ilkemde benim, izimde Cumhuriyet.

On beşinde cepheden kurtuluşa çağrılıp,
Yiğitlik mayasıyla yoğruldukça yoğrulup,
Haykırıyor şüheda makberinden doğrulup;
Kopuk kolumda benim, dizimde Cumhuriyet.

Ekmeğim aşım benim, namusum erkim benim.
Kurtuluşun tınısı, dilimde şarkım benim.
Ana bağrı, yar zülfü, ocağım barkım benim.
Alnımın aklığında yazımda Cumhuriyet.